joe perry

aerosmith'in diğer yarısı; grubun gitar sound'unun mimarı, o anında tanınan, kirli ve blues kokan riflerin efendisi. steven tyler'ın sahnedeki gösterişli ve fırtınalı enerjisinin tam zıttı gibi duran, genellikle daha cool, daha sakin ama bir o kadar da etkileyici figür.

joe perry demek, öncelikle gitar rifi demektir. walk this way'in o funky yürüyüşü, sweet emotion'ın o talk box'lı girişi, toys in the attic'in ham gücü, love in an elevator'ın akılda kalıcılığı... sayısız aerosmith klasiğinin bel kemiği onun parmaklarından ve genellikle bir les paul'den çıkmıştır. tarzı, blues'dan derinlemesine etkilenmiş olsa da üzerine kendi sert, çiğ ve zaman zaman tehlikeli hissettiren yorumunu katmıştır. tekniği kadar, yarattığı ton da ikoniktir.

steven tyler ile olan ilişkisi "toxic twins" olarak anılsa da, perry genellikle bu ikilinin daha ayakları yere basan, müziğe odaklı tarafı gibi görünmüştür (tabii kendi karanlık dönemleri hariç). sahnedeki duruşu tyler'a göre daha içe dönük olsa da, gitarıyla konuştuğu anlar vardır; omuzuna astığı gitarı, ağzının kenarında duran sigarası (eski günlerde) ve güneş gözlükleriyle tam bir rock'n'roll anti-kahramanıdır.

grubun en çalkantılı döneminde, 70'lerin sonunda tyler ile yaşadığı büyük kavgalar sonucu gruptan ayrılmış, kendi grubu joe perry project'i kurmuştur. bu dönem, aerosmith'in düşüşünü hızlandırsa da, perry'nin kendi başına da önemli bir müzisyen olduğunu kanıtlamıştır. neyse ki 80'lerin ortasında geri dönmüş ve grubun tarihindeki en büyük ticari başarıyı yakalayan ikinci baharında yine kilit rol oynamıştır.

sayısız gitaristi etkilemiş, "cool" kelimesinin rock müzikteki karşılıklarından biri olmuş, yaşayan bir efsanedir. rifleri on yıllardır çalınıyor ve muhtemelen daha uzun yıllar çalınmaya devam edecek. aerosmith'in motoru tyler ise, şasesi ve direksiyonu kesinlikle joe perry'dir.

(see: aerosmith)
(see: steven tyler)
(see: toxic twins)
(see: les paul)
(see: riff tanrısı)
(see: joe perry project)